ṦΌℙℋℑΛ

ℭΌФҨЯ  

I – 7

 Цаст тал дундуур алхаж ядан явч буй тэрний дүр шөнөжин бүсгүйд бодогдож цурам ч хийлгүй үүр цайлгав. Аймшигт өдөр өнгөрсөн ч бүсгүйн зүрх савласан хэвээр. Зодуурандаа шаналсан тэрнийгээ эсэн мэнд гэр орондоо очсон болов уу хэмээн санаа нь зовно. Тэрний зодуулаад хэвтэж байсан газрыг удаан ширтэхдээ хорвоо ертөнцийн өөдгүйг гайхна. Өчигдөрхөн л цусанд будагдсан цас түүнийг айлгаж байсан бол одоо юу ч болоогүй мэт тэрнийг нь далдалсан сэвсийх цагаан цас түүнийг бүр самгардуулж орхилоо.  Нүд нь нулимсаар дүүрээд ирэхийн алдад тэр нэг л зүйлийг бодов. Тэмин өөр дээр нь дахиж ирэхгүй бол яах вэ? Далд орсон цус шигээ ингээд алга болж сураг тасарвал яах вэ? Хамаг итгэл найдвар түүн дээр нурах шиг болж бүсгүй ойчин унав. Урсах нулимсаа зөнд нь хаян хэдэн цагийг тийм байдалтай өнгөрөөлөө. Хаалга онгойх чимээ түүний дургүйг хүргэж толгойгоо өргөн ширүүн харвал саравчтай малгай, хэдэн давхар курткээр өөрийгөө халхалсан нэг эрэгтэй зогсож байв. Чихэвчээ авахад нь л София тэрнийг таньж шууд л гүйгээд очлоо. Нүүр нь хүн харахын аргагүй  хөх няц болсон тэрээр үүнийгээ үл тоон бүсгүйг тэврээд ямар нэгэн юм хэлэхийг хүссэн мэт түүнрүү удаан ширтэв.

– Чи лав солиорсон байхаа. Тэгэж зодуулчихаад яах гэж ирж байгаа юм?

– София.

– Үхтлээ санаа зовлоо. Чамайг эсэн мэнд байгаа гэдгийг харсан болохоор санаа амарчихлаа. Хурдан яв. Тэд ороод ирж магадгүй. 

– Чамд нэг зүйлийг хэлэх хэрэгтэй байна. Өнөөдөр л хэлэхгүй бол надад маргааш гэж өдөр ирэхгүй юм шиг байна. гээд бүсгүйн гарыг атгав.

– Юу тэр вэ? хэмээн София санаа нь зовсон шинжтэй залуугийн нүдрүү ширтэв.

– Би чамд хайртай София. Чамд хайртай.

Хэзээ ч сонсож чадахгүй байх гэсэн тэр үгс бүсгүйн зүрхэнд шивнэгдэв. Биеэр нь урсах цус солонгорлож оюун бодолд нь цэцэгс дэлгэрч мянга мянга эрвээхий биеийг нь бүчин ороох мэт мэдрэмж бүсгүйг эзэмдэв. << Тэмин >> гэж зөөлхөн дуугаар тэрний нэрийг хэлэхэд Тэмин түүнийг өөртөө татан ойртуулж уруул дээр нь үнслээ. Нүдэнд нь хурсан байсан нулимс урсахад София бүхнийг умартан одоод сэтгэл ханахыг хүсэж жаргалыг дуудав. Тэмин гадуурх хувцасаа тайлан бүсгүйн хоёр хацарнаас барьж түүнд шунана. Хос хоёр бүжиж буй гэлтэй дороо эргэлдсээр орон дээр унахдаа залуу бүсгүйг халуу төөнөсөн харцаараа илбэлээ. София тэрний цамцыг тайлан хацрыг нь илээд өөрөө өндийн тэрний уруулыг үнсэв. Нэг л удаа түүнд ширүүн хүрчихвэл энэ бүхэн нь замхарчих юм шиг санагдан Тэмин түүнд хүрэх үйлдэл болгоноо болгоомжилно. Бүсгүйн салфанчкийн нэг талын мөрийг доош гулсуулахад залуугийн гар бага зэрэг чичигнэхэд София тэрнийг тэврэн чихэнд нь << Зүгээр ээ >> гэж шивнэв. Ингээд тэр тэднийг тусгаарлаж байсан хамаг хувцасаа ээлж дараалан тайлж хаясаар хормын төдийд нүцгэрлээ. Тэминий халуун амьсгаа бүсгүйн биеээр тэнүүчилж София-г байж ядуулна. Булбарай арьсыг нь шимэх тоолондоо тэр түүний гоо үзэсгэлэнг биширч бахдаж өөрийнх нь мөрөөдөл биелэлээ олсонд баяртайгаар түүнийг илүү жаргаахыг хүснэ. Залуу София-гийн чихэн дээр үнсээд доошлон хүзүүг нь шимэн эгэм дагуулан үнсэн явахдаа гараараа түүний хөхийг нь ховсдох мэт илбэнэ. Бүсгүй өмнө нь мэдэрч байгаагүй энэ жаргалаа дуусгахыг үл хүсч магадгүй үүрд үргэлжлүүлэхийг хүснэ. Тэминий үйл хөдлөл бүр түүнийг галзууруулах шахаж тэр нүдээ анин тэрний дараагийн үйлдлийг хүлээнэ. Тэмин София-гийн  нэг хөлийг барьж байгаад түүний ертөнцрүү нэвтрэн тэр хоёр нэг нэгэндээ уусан нэгдлээ. Бүсгүй чимээ гаргахыг хүсээгүй ч энэ үйлдэл нь түүнийг цочирдуулж тэр амаа таглан Тэмин-ийг тас тэвэрлээ. Тэмин түүнийг тайвшруулж нүдэнд нь хурсан байсан нулимсыг нь арчаад духан дээр нь үнсэв. Аажим аажимаар хөдөлж эхлэхэд тэдний амьсгаа давхцаж бие биедээ улам уусан шингэлээ. Тэмин чангаар хашгирч хэлж чадахгүй бүхнээ түүнд мэдрүүлэхийг хүсэхдээ чихэр мэт үгсээ ийнхүү наминчилж байв. Зангирч байсан биес тавирахад бүсгүй тэрний энгэрт эрхлэнхэн тэврүүлэн хэвтлээ. Юунаас ч илүү түшигтэй хамгаас илүү дулаахан хэзээ ч мэдэрч байгаагүй тайвшрал. Тэмин харин түүний урсан долгиолох үсэнд нь нүүрээ наан мөрийг нь илнэ.

– Цаг хугацаа ингээд зогсчихдог бол ямар сайхан бэ? хэмээн София санаа алдан инээгээд хэсэг чимээгүй байснаа << Одоо чи явах хэрэгтэй Тэмин >> гээд өндийлөө. Түүнийг даган Тэмин мөн өндийгөөд орны ирмэг дээр байсан халаадыг аван түүнд нөмрүүлж өгөөд ямар нэгэн зүйл хэлэхийг оролдон гацаж орхив.  

– Чамд хэлэх дахиад нэг юм байна.

– Юу?

Тэмин үгээ зөөж ядан << Би маргааш Орос явна >> гэж хэлэв. Бүсгүйн дотор палхийж сонссон үгэндээ итгэж ядан саяхан гялзалзаж байсан жаргалын од нь харвачих шиг санагдав. Өөрийн мэдэлгүй түүний цээжинд гомдол тунирхалын уй хуралдлаа. София гараа зангидан << Гэхдээ чи …  >> гээд өгүүлбэрээ дуусгалгүй чимээгүй болов. Тэмин түүнийг өөрлүүгээ харуулаад

– Би мэдэж байнаа София. Би чамдаа өгсөн амлалтаа мартаагүй. Чамайг заавал эндээс гаргах болно. Намайг жоохон л хүлээчих.

– …

– Гуйя. Надад итгээрэй.

– Би бүр яахаа мэдэхээ байчихлаа. Би ганцхан чамд л найдаж байсан шүү дээ. Чамайг хүлээлээ ч чи эргэж ирэхгүй бол тэр үед би яах юм бэ? … Чи надад хайртай гэсэн биздээ? Тийм байж… гээд бүсгүй нулимс унагав.

– Тиймээ хайртай. Хайртай болохоороо л заавал эргэж ирнэ.

София өөрлүү нь гунигтай ширтэх тэрнийг тэврээд чихэнд нь << Хүлээж байя. Хурдан эргэж ирээрэй >> гэж шивнээд чийг даасан уруулаараа тэрэнд үдэлтийн үнсэлт бэлэглэв.

*

Үбинийг гаднаас орж ирэхэд ойр орчимд байсан бүх ажилчид нь хоёр эгнээнд жагсан зогсоод тэрний мэндийг эрэв. Тэр гадуурх хувцасаа тайлан хажуудаа зогсож байсан эрд өгчихөөд шатны дэргэд зогсож байсан эрд хандан

– София-гийн өрөөнд ширээ бэлдчихээрэй.

– Гэхдээ тэр одоо хүнтэй байгаа шүү дээ.

Үбиний хөмсөг зангиран

– Өнөөдөр София-г үйлчилгээнд оруулахгүй шүү гэж би захисан биздээ?

– Тийм л дээ гэхдээ тэр хүн ганцхан түүн дээр л орно гээд мөнгөө хэд дахин нугалж өгсөн. гэхэд нь Үбин тэрнийг заамдан авч

– Тэгээд чи тэр хүнийг оруулчихсан юм уу?

– Мөнгөө нилээн нугалаад өгчихсөн болохоор нь … оруулчихсан. гэж түгдчин хэлэв.

Үбин тэрнийг түлхэн холдуулаад шатаар дээш гүйн гарч түүний өрөөрүү оров. Түүний өрөөнд түүнээс өөр хэн ч байсангүй, Софияруу харвал тэр орныхоо хажууд халаадныхаа бүсийг зангидаад зогсож байв. София тэрнийг харсан ч тоосон шинжгүй цонхруу харан үсээ янзлав. Тэрний нүдэнд хардалтын оч гялалзаж амьсгаадсан хэвээр орлуу дөхвөл бүхнийг гэрчлэх мэт цагаан даавууны хэсэгхэн газарт цусны улаан толбо тогтсон байлаа. Үүнийг харсан Үбиний цус буцлаж араатан дотор нойрсож байсан араатан сэрэв. Тэр София-гийн мөрнөөс зуураад шүдээ зуун  << Хаана байна? >> гэж заналтай нь аргагүй асуулаа. Бүсгүй тэрний нүдрүү цоргитол ширтсэн хэрнээ юу ч үл дуугарав. Залуугийн гар чангарч

– Тэр нохойн гөлөг хаана байна гэж байна!!!! гэж орилов.

Бүсгүй тэрнийг шоолж байгаа аястай инээгээд << Явчихсан >> гэж хариулав. Залуугийн гүрээний судас хагарах нь холгүй тодорч түүнээс гараа аваад өрөөнөөс уурссаар гарч явлаа. Өрөөнд үлдсэн бүсгүй харин Тэмин-ийг амжиж явж чадсан болов уу хэмээн санаа зовж тэрний үлдээсэн түлхүүрийг гартаа атган цонхруу зовнилтой ширтэнэ. Ийн зогсохдоо хэдэн цагийн дараа түүн дээр ирэх аюулт араатныг тэр хэрхэн мэдэх билээ? Хаалга хүчтэй саван онгойж Үбин урьд урьдынхаасаа илүү аймшигтай царай гаргасаар орж ирэв. Тэр бүсгүйд ойртож ирэнгүүтээ түүний хоолойноос багалзуурдаж байгаад орлуу шидэв. Цамцаа урах нь холгүй тайчин хаяад өмднийхөө тэлээг суллан аваад гартаа ороосоор бүсгүйн хоёр гарыг орны толгойтой холбон хүлчихэв. Бүсгүй тэрний энэ огцом ааш авирт цочирдон айж биеэ хураан ийш тийш тийчигнэв. Гэсэн ч Үбин түүний дээр гараад түүнд хөдлөх ч боломж олгосонгүй. Халаадыг нь тайлаад гараа шууд л түүний доод хэсэгрүү явуулав. Бүсгүйн биеийг айдас бүчин авч аврал эрэн муухай орилно. Үбин түүнийг дуугүй байлгахын тулд дахиад л хүзүүг нь боомилж, хараал шингэсэн уруулаараа түүний биеийг тамшаална. София-гийн нүд бүрэлзэж амьсгалж үл чадах сөөнгөтөх дуу л арай ядан гаргана. Энэ үед бүсгүй тэрнийг өөрийг нь энэ чигтээ боомилсоор байгаад алаад өгчихөөсэй хэмээн хүснэ. Гэвч тэр араатан олзоо тийм ч амар залгисангүй. Гараа түүний хүзүүнээс аваад уруулыг нь хазлан үнсэж озов. Бүсгүй ухаан балартсан байдалтай болжээ. Үбин түүнийг энэ чигт нь доош нь харуулаад нуруун дээр нь үнсэж доошилсоор өгзөгийг нь базлан байснаа түүний дотор нэвтэрч орон бүсгүйг зовоов. Хамаг бие нь салж унах гэж буй мэт тэсэхүйеэ хүнд өвдөлт. Үбин хадгалан нандигнаж байсан бүхнээ тэрэнд алдсандаа хорсож зэвүүцэн бүсгүйг үл хайрлан түүний дээрээс яг л галзуурсан бух шиг хөдлөнө.

– Ингээд!! Ингээд чи тэр новштойгоо унтаарай!! Одооноос эхлээд чи бүхэлдээ минийх!!! Ингээд минийх болгоод өгье!!! Муу өлөгчин. Намайг үл тоосон хүнийг яадгийг сайн мэдэрч ав!!! Сайхан байна уу? Сайхан байгаа биз!!! Янханы амьдрал ямар байдгийг чамд үзүүлээд өгнөө гайгүй!!!

Нулимсаа урсган хэвтэхдээ өөрийнх нь дээрээс аахилан хүчтэй хөдлөх тэрний эрхшээлд нэгэнтээ орсноо ухаарлаа. Одоо түүнд ямар ч хөдлөх тэнхэл үлдсэнгүй. Ингэж зовон хэвтэж байхдаа тэр Тэмин-ий нэрийг л дотроо шивнэж байв. 

*

ЗТ: Өмнөх хэсгийн сэтгэгдэл хандалт муу байсан болохоор энэ хэсгийг нилээн удааж байж орууллаа. Иймэрхүү байвал ингээд л удаж ороод байна даа. Хичээл орохоос өмнө уг нь хэдэн хэсэг явуулчихмаар л байна 😀 Дараагийн хэсэг хурдан орох эсэх нь та бүхнээс л хамаарна шүү.