Full moon & Rambler star (chapter-16)

Тэргэл сар ба Тэнүүлч од

Сү Ён: Сүг Ён уучлаарай

Бүгд: О.о

Би: юу ???

Сү Ён: нөгөө би чамд хэлье гэж бодсон л доо гэхдээ чамд Жон Жоноос болоод хэцүү байхад дээрээс нь юм нэмээд хэрэггүй байх гэж бодоод

Би: би юу яриад байгааг чинь ойлгохгүй байна

Эрик: би хэлье

Сү Ён: үгүй ээ би өөрөө

Эрик: бид 2 болзож байгаа

Сү Ён: үгүй ээ

Би: би баяртай байна та хоёр гэнээ ашгүй дээ би Сү Ёныг ээж аавтай хамт өтлөх байх гэж бодсон бас Эрик чамайг хайртай хүнээ олсонд чинь үнэхээр их баярлаж байна

Сү Ён: нээрээ юу?

Би: юу? Энэнээс болоод л байж ядаад надаас зайгаа бариад байсан юм уу? Би л чамайг  алчихав гэж

Сү Ён: гэхдээ эвгүй штээ урьд нь үерхдэг байсан хүнтэй чинь…

Би: зүгээр дээ Эрик бид хоёр аль хэдийн учраа олчихсон угаасаа би анх Эрикт чамайг ямарав гэж хэлж байсан юм

Сү Ён: тийм үү? заза та хэд суудаа бид хоёр явлаа кино үзнэ аав ээжд намайг оройтно гэж хэлээрэй

Би: ирэхгүй гээд хэлчихье

Эрик: за бүгдээрээ баяртай

Сү Ён: за Жон Жон Сүг Ёныг хүргэж өгөөрэй чи

Кай: мэдээж шт алмасаа амжилт

Сү Ён: зайл цаашаа!!!

Луан: сая юу болчихов

Кай: Сү Ён найз залуутай болчихлоо

Чанёл: Сүг Ёноос яагаад уучлалт гуйгаад байгаа юм?

Кай: урьд нь нэг жаахан тийн юм болчихсон юмаа!!!

Сэүн: юу?

Кай: хэллээ гээд ойлгох ч юм шиг

Луан: зазз

Кай: Сүг Ён!!

Би: би зүгээрээ

Луан: явцгаах уу?

Сэүн: ёоо очиж тооны даалгавараа хийх минь

Чанёл: хөөе минийхийг бас

Луан: бас минийхийг

Кай: нөгөө бас…

Сэүн: чадахгүй

Кай: хөөе хэн чамаас гуйх гэсэн юм

Сэүн: ханнн

Кай: би Сүг Ёныг хүргээд өгчихье

Би: яахын би өөрөө харьчихна!!!

Кай: зүгээрээ

Луан: Сүжоныг бид гурав замдаа дөхүүлээд өгчихнө чи эрт ирээрэй

Кай: за

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Кай: нөгөө Сү Ён

Би: за яасан?

Кай: уучлаарай

Би: юунд?

Кай: нөгөө тэр өдөр би уг нь тэгье гэж бодоогүйлдээ

Би: би л амлалтандаа хүрээгүй штээ

Кай: гэхдээ би маш их хүлээсэн тэр өдөр чи яагаад ирээгүй юм бэ?

Би: нөгөө чи манай сургуулийн охидыг мэднэ дээ Луан Сэүн Ёол гэхээр л барьж идэх шахдагыг тэднээс болоод би жаахан эвгүй байдалтай байсан уур ч их хүрсэн гэтэл гэнэт утас дугарсан эмнэлэгт яаралтай ир гэсэн. Би маш их айсан чи эсвэл Сү Ён миний мэдэх хэн нэгэн хүндээр өвдсөн гэсэн дотроо чамайг л битгий байгаасаа гэж хүссэн тэгээд яваад очтол огт төсөөлөөгүй хүн өөдөөс угтсан.  Эрик зүгээр л надтай уулзах гэж тэр бүхнийг төлөвлөсөн. Хэдий тэр үед зүгээр л яваад өгч болох байсан ч тэрнийг тийм байдалтай орхиж чадаагүй бид хоёрын хувьд сүүлийн валентин байсан юм. Тэр надаас ганц л өдрийг хамт өнгөрөөгөөч гэж гуйсан даанч би тэрнийхээ төлөө чамайг алдсан. Хэдий утасаар залгасан ч хэн ч утас аваагүй би бачимдах шахаж чамайг яаж байгаа бол гэж бодсон. Энэ байдал минь Эрикт бүр ч хэцүү санагдсан байх лдаа. Эмнэлэгийн өрөөнөөс гарахдаа бид хоёр хуучны сайхан найзууд шиг магадгүй ах дүү хоёр шиг ч юм уу? Зүгээр л бие биенийгээ сайн ойлгодог хүмүүс болоод гарсан.

Кай: гэхдээ чи миний өрөөнд орж ирэхдээ тэрэнд хайртай гэсэн штээ

Би: тэр нөгөө юу л даа Эрик бид хоёр бас нэг зүйлийн талаар ярилцсан л даа. Нөгөө би үнэндээ тэр үед өөрийгөө яагаад байгааг ойлгоогүй тэгээд нөгөө Эрик хэлэхдээ намайг хэн нэгэнд дурлаж гэсэн би…

Кай: чи тэрнийг хэлээгүй юм байна тийм үү?

Би: үгүй ээ огтхон ч үгүй би нөгөө…

Тэр намайг өөртөө ойртуулан зөөлөн тэврээд үсээр минь оролдон духан дээр үнсээд

Кай: хөөе яагаад одоо болохгүй гэж

Би: юу?

Кай: би чамд тэр өдөр хийж өгөх гэж байсан зүйл

Би: О.о

Кай: юу вэ? Битгий ийм царай гаргаад бай л даа

Би: би яасан гэж?

Кай: за сааданд очоод хүлээж бай

Би: яах юм?

Кай: зүгээр л сууж бай.

Би цэцэрлэгт очин хамгийн ойр байсан сандал дээр нь суулаа. Тэр өдөр юу хийх гэж байсан юм бол? Гэнэт Кай гарж ирэн амаараа нэгэн ая дуйраан аялан бичгийн цаасан дээр ҮЙ ТҮМЭН ОДОД БАЙЛАА Ч  дараагийн хуудсыг солин  ӨӨРИЙХ ЧИНЬ ГАНЦХАН БИ БАЙМААР –> ӨГЛӨӨ БҮРИЙН НАРАН  БАЙЛАА Ч –> ҮДЭШ БҮРИЙН ОД НЬ БИ БАЙМААР –> САРАН АВХАЙН ГЭРЭЛД УУСААД –> НАРАН МАНДАХАД БҮХНИЙГ УМАРТЛАА –> САЙХАН ЧИНИЙ ХАРЦАНД УЯРААД –> НАМАЙГ ШИРТЭХЭД БҮХНИЙГ МАРТЛАА –> ҮҮРД ЧИНИЙ ХАЖУУД БАЙМААР –>  ӨГЛӨӨ БҮХНИЙГ ХАМТДАА УГТМААР –> ӨӨРИЙХ ЧИНЬ ГАНЦХАН БИ БАЙМААР  –> ӨӨР ЮУ Ч ХҮСЭХГҮЙ ЧАМААС БУСДЫГ…

Тэр аяаа аялсаар над руу дөхсөөр хэдхэн алхмын зайд зогсоод.

Кай: би зөвхөн чиний од баймаар байна 

Би: *уйлах* тиймээ чи зөвхөн минийх 

Кай: тэр үед шоколад авсан байсан ч сая олсонгүй ээ

Би: зүгээрээ *уйлах*

Кай: би уг нь энэ дууг дуулах ёстой байсан ч би дуулахдаа муу л даа

Би: зүгээрээ *уйлах*

Кай: яагаад уйлаад байгаа юм?

Би: зүгээрээ *уйлах *

Кай: тэнэг

Би: би тэр үед очоогүй дээ харамсаж байна

Кай: зүгээрээ одоо ингээл тэмдэглэж л байна штээ аан бас май

Би: О.о хоо вино

Кай: мхм чи дуртай шт

Би: энд уух юм уу?

Кай: яагаад болохгүй гэж!!!

Би: заза юунд уух юм

Тэр карманаасаа нэг удаагийн аяга гаргаж ирэн мэргэжлийн юм шиг үлээгээд хоёулангын миний өмнө бариад

Кай: за нэг хийчих

Би: арайчдээ чи нээрээ архаг юм шиг л үзэж байна шт

Кай: тоглосон юмаа

Би: тулгая

Кай: тулгая

Бид хоёр уусаар уусаар нөгөөхөө талд нь оруулаад хүмүүс ихэсээд ирэхээр нь тэндээс холдохоор шийдэв.

Кай: Сүг Ён!!!

Би: за

Кай: магадгүй энийг хэлэх нь оройтсон хэдий ч одоо л хэлмээр байна

Би: чи юу ч хэлэх байсан тэр чинь хэзээ ч оройтоогүй хэдэн цагын дараа үхнэ л гэдэггүй юм бол!!!

Тэр над руу ойртон ихэл сандарч байгаа бололтой хоолой нь чичрэн гадаа хүйтэн байсан болоод ч тэр үү амнаас нь гарах халуун уур бүхэн чих рүү орон  гижиг хүргэж байв.

Кай: би чамд хайртай

Би: О.О 

Кай: оройтчихсон гэж хэлсэн биздээ

Би: үгүй ээ би юу ч оройтохгүй гэж хэлсэн биздээ

Кай: тэгээд

Би: энэ болох үгүйг сайн мэдэхгүй байна л даа гэхдээ би… бишээ чи нөгөө

Тэр над руу улам дөхсөөр халуухан уруул нь уруул дээр минь үнслээ. Удаан хүлээсэн мөрөөдөл шиг л бүх зүйл баяр хөөрөөр бялхлаа. Доторх бүхэн тэрнээр дутагдаж байсан юм шиг л агаараас илүү тэр л хэрэгтэй юм шиг л өөр хэнийг ч ингэж хүсэхгүй юм шиг л тэрнээс хэзээ ч салахгүй юм шиг оюун бодол минь тэрнийг гэх гүн шуналд автлаа. Тиймээ юу ч болсон тэрнээс салахгүй энэ мэдрэмжийг бусдад алдахгүй!!! . Би тэрний хүзүүнээс барин өөртөө улам ойртуулаад эргүүлэн үнслээ.

Кай: би чамд хайртай гэж хэл лүү? *шивнэх*

Би: мэдэхгүй ээ *шивнэх*

Кай: тэгвэл манарч дуусахаасаа өмнө хэлчихье!!! би чамд хайртай

Би: би ч гэсэн чамд хайртай

<…………………………………………………………………………….>

Хичээл дээр өөрийн эрхгүй тэрнийг ширтэн сууна. Тэр үе үехэн над руу харан инээмсэглэсээр гараа явуулсаар миний гарнаас атган бүхэл хичээлийн турш гарнаас минь барьсаар хэдэн цагыг өнгөрөөнө. Өөдөөс ялдам инээмсэглэж над руу харан хайртай гэж шивнэнэ. Энэнээс өөр юу хэрэгтэй гэж. Тэр хэн ч байлаа гэсэн тэр хэнд ч зориулагдсан гэсэн тэр магадгүй өөр нэгний төлөө үхэх байсан ч гэсэн зөвхөн надад хайртай нь л үнэн. Магадгүй энэ шунал байх эсвэл зүгээр л би түүнд хэтэрхий их хайртай байх.

Кай-н талаас

Луан: чи ингэж болохгүй гэдэгээ мэдэж байгаа биздээ

Сэүн: хөөе Луан хэнд хамаатай гэж!!!

Чанёл: заавал ингэ тэг гэсэн дүрэм байхгүй биздээ

Кай: тэр ч гэсэн чамд дурлах үед чи ингэж бодож байсан уу? Эсвэл тэр ингэж бодож байсан болов уу?

Луан: тэр чинь өөр

Кай: юун өөр гэж?

Луан: тэр чам шиг хамгаалах ёстой хүнээ олоогүй байсан!!!

Кай: олсон ч гэсэн чамаас нууж байсан юм билүү ? Хэн мэдлээ битгий жаахан хүүхэд шиг аашлаад байлдаа

Луан: битгий өөрийхөөрөө зүтгээд бай

Кай: харин чи битгий өөрийхөөрөө зөрүүдлээд бай!!!! Сүг Ён намайг хүлээж байгаа яг одоо хаалганаас холд

Луан: новш гэж!!!

Сэүн: тиймээ Луан новш гэж!!! Хэн чамайг ийм болгочихдог байнаа!!! Одоо хоолоо хий мангараа

Чанёл: доор хаалганы жижүүр ч чамаас дээр юм ядаж л намайг таниад оруулаад гаргаад байдаг юм бусдыг нь харин үнэмлэхээ гээл аймар сүртэй хаххахаха чи бол тэгээл таньдаг байсан ч гаргаж оруулахгүй юм байна лдаа

Луан: амаа татаач

Сэүн:  хөөрхий манаач хөгширөөд ажлаасаа гарвал манай үүд ч аюулгүй л юм байна Луан гэж нохой байхад хэн ч орохгүй бас гарахгүй

Чанёл: нэртэйгээр нь цоожлоод шанаг бариад суумаар юм.

Кай: одоо холдооч дээ!!!

Луан: эртхэн ирээрэй

Кай: оруулах юм байгааз дээ

Луан: хэдэд ирсэхээс чинь болно

Кай: зазз

Цаг хартал аль хэдийн 9 өнгөрчихөж. Уг нь эрт гарах байсан юм даанч Луан үүд сахиж суучаад муу тэнэг гаргасангүй. Сүг Ёны гэрийхэн өнөөдөр гадуур хононо гэсэн. Ашгүй муу төрөлх гэртээ нэг очих минь. Булан тойроод эргэтэл нэг охины муухай орилох чимээ сонсогдов. Юу ч гэсэн очиж харья гээд тийшээ зүглэтэл харанхуй дунд хэдэн залуус нэг охиныг тойрон бүчсэн мэт л харагдав. Гэтэл тэр тойрон зогссон тэр хэдийн дундаас танил хоолой зүсэн гарч ирэв.

???: Кай туслаарай

Би: Сүжон уу?

Тэр нөгөө залуусын гараас мултаран миний араар ороод

Сүжон: эд нар намайг дээрлэхээд байна

???: хөөе Ким Сүжон битгий ингэлдээ саяхан чи биднийг бараг л

Сүжон: би та нараас айхгүй байна

???: чи өгөх ёстойгоо өгчихвөл бид хэд зүгээр л мөрөөрөө явчихна.

Сүжон: надад та нарт өгөх мөнгө байхгүй

???: чи чинь юугаа яриад байгаа юм. Юун мөнгө ….

Сүжон: *шивнэх* 3 тоолоод эргэж хараад хамаг хурдаараа гүйгээрээ

Би: айн?

Сүжон: 1… 2… 3 гүйгээрэй

Би: айн?

Тэр яасан юм бүү мэд гүйгээд явчихлаа. Харин тэд над руу гайхан харсанаа зүгээр л зөрөөд өнгөрөв. Бодвол би тэдэнд хэрэггүй юм байгаа биз. Би эргэж харан алхаж байсан зам руу гаа буцан Сүг Ён руу залгах гэтэл хүзүүнээс хэн нэгэн зүүгдэж хоолой боох шахам тэврэв.

???: ааа *орилох*

Би: -_-

Сүжон: айсан уу? 

Би: үгүй ээ

Сүжон: баярлалаа

Би: юунд?

Сүжон: чи сая амийг минь аварлаа

Би: үгүй чи өөрөө л өөрийхөө амийг аварсан би биш

Сүжон: за юу ч гэсэн баярлалаа

Би: за би явлаа

Сүжон: хөөе нөгөө чи намайг гэр лүү дөхүүлээд өгөөч

Би: би одоо завгүй байна лдаа

Сүжон: магадгүй тэд нар миний ардаас дагаад ирэх ч юм билүү?

Би: эээ заза тэгвэл хоёулаа хурдан явья

Сүжон: чи яараад байгаа юмуу? Тэгвэл хэрэггүй дэээ

Би: за хурдан гэрт чинь оруулаад өгье

Сүжон: баярлалаа чи дандаа л надад туслах юмаа

Би: аан үгүй дээ энэ удаа л аз нь таарчихлаа

Сүжон: үгүй ээ чи л мэддэггүй болохоос байнга л тус болдог

Би: аан *толгойгоо маажих* тэд нар юун хүмүүс вэ?

Сүжон: би ааваасаа болоод тэд нараас мөнгө зээлчихсэн юм даанч аав бас л тэр мөнгөөр уучихсан уг нь банкны зээлд өгөх ёстой байсан юм лдаа бас миний эмчилгээний мөнийг ч бас аваад уучихсан *санаа алдах*

Би: юун эмчилгээ?

Сүжон: өөө юу ч бишдээ зүгээр л би батгараатай юм

Би: аан

Сүжон: за манайх энд

Би: болгоомжтой байгаарай тэр түлхүүрээ оролдсоор хаалгаа онгойлгон орсноо намайг эргэж харан алхах гэтэл хүндээр санаа алдан 

Сүжон: өөө

Би: яасан?

Сүжон: дахиал гэрэл шатчихаж

Би: за би солиод өгье

Сүжон: за чи тэгвэл ороод сууж бай би шинэ гэрэл аваад ирье

Гэр нь өрөнд орсон гэсэн биздээ. Харин ч цэвэрхэн тохилог айл байна. Гэр бүлийн зураг дээрх аав нь хүртэл тийм ч яахаа алдахааргүй хүн шиг харагдах юм.

Сүжон: май шинэ гэрэл манай үүдний гэрэл байнга шатчихдаг юм. Өөрөө солих гэж оролддог ч нуруу хүрдэггүй юм л даа 

Би: аан

Намайг хуучин шатсан гэрлийг нь аван шинээр нь солих зуур тэр яриа өдөх санаатай миний хийж буй зүйл рүү нүд салгалгүй харсанаа…

Сүжон: нөгөө…

Би: яасан?

Сүжон: та хэд Сүг Ёнтой их дотно уу?

Би: тиймээ яасан?

Сүжон: зүгээр л үнэндээ …

Тэр гэнэт уйлж эхлэв. Би хурдан гэрлийн хийгээд тэрнийг аргадахаар буутал тэр надаас нүүрээ буруулан.

Сүжон: би үргэлж л тэрэнд атаархсаар ирсэн. Хэдий энэ нь буруу ч тэр үргэлж бусдын хайрыг татдаг байсан. Охид хөвгүүдгүй тэрэнд сайн хандаж харин намайг гадуурахдаг байсан. Хуучин сургууль хэцүү байсан болохоор энд ирвэл гайгүй болох байх гэж бодсон харин яг л урьдын адил байна. Бас Сүг Ён бусдын хайрыг татаж хүн бүхэн намайг үзэн ядаж байна *уйлах*

Би: үгүй дээ чамайг хэн ч үзэн яддаггүй

Сүжон: Сэүн надад дургүй Чанёл намайг байгаа эсэхийг ч анзаардаггүй Луан ах арай л гайгүй байдаг гэхдээ тэр үргэлж Сүг Ёнд санаа тавьдаг харин чи л надад сайн ханддаг

Би: нөгөө Сүжон!!! Би чамд үнэндээ тэгж ханддаггүй ээ

Сүжон: би буруу анзаарсан гэж үү? чи ч бас намайг үзэн яддаг юм уу?

Би: үгүй ээ тэгж хэлэх гээгүй юм. Би чамд яг л бусдын адил ханддаг. Бүгд л чамд сайн ханддаг хэн ч чамайг үзэн ядаж гадуурахдаггүй бас илүү үздэггүй. Сэүн угаасаа л тийм хөндий тэр ч бас Сүг Ёныг өддөг Чанёл ч бас байгаа нь л тийм бүгд  яг л байдгаараа байгаа харин чи л тэднийг буруу талаас нь хараад байна

Сүжон: баярлалаа Кай *тэврэх* 

Би: О.О зүгээрээ

Сүжон: хэдий чи яарч байгаа ч жаахан ингээд байчих тэх үү?

Би: за

Утас дугарахаар нь хартал Сүг Ён байлаа. Би дуудлагын таслан өөрийгөө буруу зүйл хийж байгааг мэдэж байсан ч надад ямар ч арга байсангүй тэрнийг ингээд орхиж чадсангүй.