[+] ✡PHONY II✡﹝14-р хэсэг﹞

﹝You don’t know anything﹞

Ах: Лэе

Би: зайл!!!

Ах: би байсан юм. Тэрнийг би бичлэг хийлгэсэн юм…

Лэе: амаа тат!!!! Нүднээс далд ор!!!!!

Эрүүл ухаанаар сэтгээд үз  гэнээ юу ч амсаагүй атал намайг эрүүл гэхэд хэцүүхэн болжээ. Тэрний үгийг сонсохгүй гэсэндээ нүдээ тас аньж толгойгоо савчуулан хамаг хүчээрээ түүнийг хаалга руу түлхсэн ч тэр ч надад бууж өгсөнгүй. Тэрнийг түлхсээр үүдэнд тулан ирэхэд сүүлийн удаа  над руу гомдолтой гуйсан харцаар харан “Хэёнд чи ингэж хандах эрхгүй” хэмээн шүдээ зуун байж хэллээ. Хаалгаа бараг тэрний нүүрэн дээр саван хаахад өрөвдөх сэтгэл өчүүхэн ч төдий төрсөнгүй. Ганцхан Хэён гэх нэр л орчин тойронд цуйрайтаж байв. Нэрийн сонсоод л догдлох энэ зүрх, өөр юуг ч хайхрахгүй байгаа энэ тархи, тэр эсвэл манан гэх  оюун ухаандаа хэдийн би бууж өгчээ. Би тэрэнд яаж хандсан гэж?  Өдийг хүртэл өнгөрөөсөн өдөр хоногууд юунд хэрэгтэй байсан юм бэ?  Намайг ч өөрийгөө ч хуурч байсан тэрэнд би яаж хандах ёстой юм? Дотор төрөх энэ их өвдөлт, тэрэнд зориулагдсан энэ их  гомдолд бие болоод сэтгэл зүрх  манарч орхилоо. Манан чи хаана байна? Дотроо чангаас  чанга ориллоо ч, хэмжээлшгүй  ихээр хүслээ ч тэр манан надад ирэхгүй байгаа нь харамсалтай. Хийсвэр, бодолгүй манарсан ухаандаа дийлдэн өнөөх бар луугаа очиход танил мэт мэдрэмж төрөх нь хачин. Бялдуучласан хөнгөмсөг инээмсэглэлтэй бармен надруу танимхайран даллахад тэрний өмнөх суудал дээр үг дуугүй суулаа.

..: авдагаа авах уу?

Би: арай илүүг

..: өдөр болгон нэг тунгаар нэмж байя.

Би: арай бага байна.

..: тэгвэл чамд тусгай үйлчилгээ үзүүлэх хэрэгтэй юм байна.

Би: тусгай гэнээ?

..: онцгой үйлчлүүлэгчид зориулсан тусгай үйлчилгээ

Тэрний чухам юун талаар яриад байгааг ойлгох тэнхэл байсангүй. Гайхсан харцны минь хариуд зүгээр л учир битүүлэгээр инээх тэр анхнаасаа нэг л хачин байсан санагдана. Тэр хоёр хуруугаараа над руу ойрт хэмээн зангахад муу совин татаж, би хэдий эрүүл бус ухаантай байсан ч тэрнээс цааргалан байж үл ялиг  тек рүү тонгойв.

..: чиний хүсч байгаа зүйл надад байгаа илүү тунгаар илүү сонирхолтойгоор

Одоо л юун талаар яриад байгааг гадарлахад нүдний хүүхэн хараа хэмжээнийхээ хэрээр томорч судасны лугшилт түргэсэн бүх цус толгойд нэг дор юулэгдсэн мэт дүүрч эхлэв. Дахиад эхлэнэ гэж үү? Хэдий хүсч байсан ч тулаад ирэхээр эргэлзэж айх сэтгэл намайг бүчиж эхлэв. Тэр  миний хариу үйлдлийг алдалгүй ажиглаж, нүүрэн дэх инээмсэглэл нь хором хоромоор замхарч байв. Эцэст нь тэрний  харц ширүүсэн нүд нь онийсноо

..: би чамайг албадахгүй ч ам алдахгүй болгож чадна гэдгийг бас санаарай

Би: би дүрмийг мэднэ.

..: би чамайг итгэл алдахгүй гэдгийг мэдрээд байсан юм.

Тиймээ би мананг хүссэн ирэх гэхэд нь тэрнийг хориглоод би яах билээ. Энэ бүхний хариуд надад  алдах зүйл хангалттай  их ч  өөрийгөө хориглох чадал надад үлдээгүй бололтой. Шийдэж чадахгүй байсан сонголтыг  минь тэр өөрийн дураар хийн бахдалтайяа инээхэд би өөдөөс нь зүгээр л нүдээ анин “Тооцоогоо бэлнээр биздээ” хэмээн итгэлгүйхэн шивнэлээ.

Резинэн бүчээр бугалгаа чангаар ороон зангидахад гар чичирч  үзүүрийг нь амандаа зуугаад дотроо гурав тооллоо. Судас руу орох зүү зүрх хүртэл шигдсэн мэт өвдөж, цустай холилдох шингэн нулимстай хамт амтагдана. Бие, сэтгэл  хоёр зүг рүү хийсч, бодол хаа тэртээд айлчилна. Харанхуй дунд тэрний ховсдом сайхан инээмсэглэл тодорч , амтат улаан уруулаараа хайртай хэмээн шивнэх нь зүүд мэт ажээ. Бүх дурсамжууд минь дэлхийн тэнхлэгээр намайг даган эргэлдэж, тэрний хоолой хаа сайгүй цуйраатна. Тэрний гунигтай царай, өглөө бүр хажууд сэрдэг байсан зураглал, тэврэхэд цохилдог зүрх, эрхэлж тунирхсан гомдонгуй төрх , тэрнийг хайрлаж байсан хором бүр мананд уусчээ.

Хэён: би чамд хайртай…

Хэён: Миний сүпер яст мэлхий

Хэён: хайр үнэхээр байхгүй гэж үү?

Хэён: солонгод хүн болгон дуртай

Хэён: Бид нэг өрөөнд орж болох болов уу?

Хэён: Миний тухтай дулаахан авч явахад авсаархан ор

 ✡ Хэён ✡

Эцэс төгсгөлгүй урсах нулимсандаа живэхээ хүлээж, уйтгар гуниг үхлээс дорыг дахин мэдрэх нэг бодлын тааламжтай санагдана. Хоосон хүйтэн гэрт минь сүнс хүртэл тоож шүглэхгүйг мэдсээр байж хаалга сахин суух өөрийгөө нэг  бодлын өрөвдмөөр. Шалан дээр тусах нулимсаа тоолон суух би хаалга хүчтэй нүдэх чимээнээр давхийж, айх айдасгүйгээр хаалга руугаа гүйлээ. Юу ч асуулгүйгээр хаалгаа аажим нээхэд тэр гараараа түлхэн улам том дэлгэлээ. Хэдий тэрнийг хараад баярлаж байсан ч тэрний байгаа байдал түүнээс илүү намайг айлгаж байв. Тэр юу ч хэлэлгүйгээр шууд л дайран эрүүнээс минь хоёр гараараа тулан өөртөө ойртуулаад уруул хүчтэй сорон үнслээ. Тэрнээс архины эсгэлүүн үнэр сингэнэж бас юун ч үл мэдэг нялуун зүйл амтагдаж байв. Эцэст нь би ч тэр үнсэлтэнд автаж гараараа тэрний үсээр оролдож, хүзүүгээр нь гараа явуулан зуурахад тэр улам ширүүсч эхлэлээ. Гэнэт тэр намайг өөрөөсөө хүчтэй түлхэн хоолой боох мэт хүзүүнээс барьсаар буйдан руу түлхэн унагалаа. Өндийх завдалгүй дээрээс тонгойхдоо хоёр гар холбон бариад хувцас хаа хамаагүй тайчих нь бүр аймшигтай.

Би: Лэе!

Тэрэнд ер нь өөрийн гэсэн ухаан байна уу? Тонгочин гарнаас нь мултрах гэж хичээх тусам улам ширүүсч цамцийг минь яарж, өмд шувтлан юу юугүй нүцгэлж эхлэлээ.

Би: Лэе боль битгий! Гуйж байна зүгээр ярилцья

Тэр хариуд минь юу ч хэлсэнгүй. Доошоо тонгойн доод уруулнаас хазахдаа тайлалгүй үлдсэн дотуур хувцсанд минь гараа оруулан хуруугаа хүчтэй хийхэд аймшигтай өвдөж нааш цааш болгох тоолонд нь шүдээ зуун тэвчиж байлаа. Гараа дотоожноос минь авахад тэр хэсэгт халуу дүйгэж час хийх өвдөлт тэвчиж болохоор байв. Даанч тэр намайг өвтгөж ханасангүй. Дотоожийг минь уран арагшаагаа шидээд өмдөө тайлан хоёрын хөлийн завсар хүчтэйгээр эрхтэнээ шургуулав. Гол тасрах мэт аймшигтай өвдөлтөнд тэсгэл алдан гэрээрээ нэг орилсон ч тэр тоосонгүй. Улам бүр хүчтэйгээр тултал нь хийхдээ гараараа дахин хүзүүг минь боож байв. Уруулаа доошлуулан хөхийг минь эрвэгнүүлэн үнсч байснаа хазалж зулгаах нь намайг өвтгөх бүх аргаа хэрэглэж байх шиг. Тэрэнд хийсэн бүхний минь хариуд надад ийм шийтгэл оноох гэсэн бололтой. Өөрийнхөө бурууг хүлээн ямар ч эсэргүүцэлгүйгээр тэрнийг биеийг минь зоргоороо эдлэ хэмээн хөдөлгөөнгүй хэвтэв. Сэтгэлийн зовиур биеийн зовиураас даваад ирэхэд гомдлын нулимс нэг нэгээр урсана.

 ✡ Лэе ✡ 

Хэдий нойрноосоо сэрсэн ч толгой янгинаж цээжээр хөндүүрлэхэд хэсэгтээ нүдээ нээж чадсангүй. Аажимаар нүдээ нээн харвал буудлын өрөө биш харин танил санагдах хэрнээ үл мэдэгдэх нэг өрөө намайг угтав. Хаа байгаагаа гайхахаас илүү энд яаж ирсэнээ санахыг хичээсэн ч юу ч толгойд орж ирсэнгүй. Санаж байгаа хамгийн эцсийн мөч гэвэл буудлын өрөөнд ахыг хөөж гаргасан зураглал байлаа. Цаашаа юу ч үгүй харанхуй, төсөөлөл үгүй. Хуучны муухай өдрүүдэд би байнга л ингэж ухаангүй сэрдэг байсансан. Уг нь энэ бүхнийг мартаж байсан юмсан гэж бодогдтол гэнэт дотор аюулын дохио хангинаж биеэ сэрэмжлэн хартал хамгийн ихээр айж байсан өнөөх зүүний сорив баруун гаран дээр минь тодоос тод үлдсэн байв. Дахиад тэр бүхэн давтагдаж! Зүрх хүчтэйгээр булиглан эргэн тойрныг харан хэрэглэсэн зүү тариураа хайсан ч олдсонгүй. Энд хэрэглээгүй байх нь. Гэтэл энд ямар ч хувцасгүй сэрэх нь бүр ч айдсыг нэмэв. Шалаар хөглөрөх хувцасаа хам хум өмсөөд өрөөнөөс гарахад л би хаана байгаагаа ухаарч өөрийгөө яг эндээ боогоод алчихмаар санагдав. Эндээс хаашаа ч хөдөлмөөргүй байсан ч бас байгаад байж чадсангүй. Чимээгүй зугтаах уу эсвэл тэрэнд өөрийхөө жинхэнэ төрхийг харуулсандаа гэмшиж өвдөг сөгдөн гуйх уу? Алийг нь ч хийх зориг надад байхгүй нь байдлыг бүр дордуулах нь тэр. Хараал идсэн новш чи юу хийчихвээ гэж хараах нь надад оноогдох хамгийн бага хараал мэт санагдана. Гэтэл зочны өрөөнд эрэгтэй хүний намуухан дуу гарах хүртэл би тэндээ яахаа мэдэхгүй будилсаар зогсож байлаа. Аажимаар шатаар уруудан тэдний дэргэд очиход яриа нь тод сонсогдож чухам хэний хоолой гарч байгааг ч би таньж байлаа.

Ах: уучлаарай гэхээс өөр үг үнэндээ надад алга

Хэён: бидний тохиролцоо энэ л байсан шүү дээ

Ах: гэхдээ тэр яаж чамд ингэж хандаж чадаж байнаа.

Хэён: битгий!!! Гуйя энэ талаар битгий ярь!

Ах: Хэён!

Хэён: битгий уучлалт гуй! Харин ч танд би баярлах ёстой шүүдээ! Энэ бүх хугацаанд би жаргалтай байсан тэр л чухал

Ах: яасан гэж чи надад талархаж байгаа юм! Тэд чамайг доромжилж зовоож байхад хажууд нь харахаас өөр юу ч хийгээгүйд үү? Ганцаараа шаналж уйлж суухад чинь аргадаж чадахгүй үхэл рүү явуулах гэж байсанд уу? Тайтгаруулж байна гэж худлаа хэлэн адгийн дүүгээ мөрдүүлж мөшгүүлсэнд үү? Эцэст нь хийсэн бүхнийг чинь умартан тэр новшоор хүртэл доромжлуулсан байхад чи юунд надад баярлалаа гэж хэлж чаддаг байнаа!!!!

Хэён: үгүйэ багш та байгаагүй бол би хэдийн хорвоог орхичихсон байх байсан. Таны ачаар тэрний талаар мэдэж, энэ хорвоод би ганцаараа зовдоггүй гэдгийг ойлгосон. Энэ бүхнээс илүү би тэр хүнийг хайрлаж байсан өөртөө атаархсан. Хорвоод хэн ч надад тэрэн шиг их аз жаргалыг өгөөгүй. Хэн ч энэ хайрыг мэдрүүлээгүй. Би таны ачаар мэдэрсэн тийм болхоор танд баярлахгүй байж чадахгүй.

Энд юу болоод байгаа юм бэ?!!!