[+] ✡PHONY II✡﹝11-р хэсэг﹞

﹝You don’t know anything﹞

Хэён: гэхдээ чи зогссон

Би: үгүйэ энэ бүхэн хэзээ ч зогсохгүй!!!

Хэён: гэхдээ. Хайр бүгдийг өөрчилдөг

Би: хайр гэж байдаггүй юм!

Тэр цээжийг минь налан хэвтэж байснаа хурдан босоод харанхуйд миний нүд рүү харах гэсэн ч гэрэлд ч тэр нүднээс минь юу ч олж харахгүй.

Хэён: О.О яагаад?

Би: байхгүй тэгээд л тэр. Энэ хорвоод байгаа зүйлээс байхгүй нь олон байдаг. Тэр бүхнийг тайлбарлах гэж хичээх хэрэггүй.

Хэён: чи буруу бодож байна.

Би: чиний нүдэнд харагдаж гарт баригдаж байгаа бүхэн чинь үнэн биш байхад харагдахгүй сонсогдохгүй байгаа зүйл бүр ч худал тийм биздээ.

Хэён: гэхдээ миний сэтгэл надад хэзээ ч худлаа хэлж байгаагүй.

Би: тэгвэл чи солонгод дуртай юу?

Хэён: хүн болгон дуртай.

Би: тэгвэл хүрч үзсэн үү?

Хэён: хэн ч хүрээгүй

Би: тэгвэл солонго худлаа. Тэр чинь ердөө л нарны цацраг. Солонготой адил хайрыг хүн болгон хүсдэг ч мөн чанартай хэн ч хайртай учраагүй. Мэдрэмж төдий зүйлийн төлөө бүхнээ тавих хэрэггүй. Хаанаас ч тэрийг олж болдог юм.

Хэён: тэгвэл Жэжүүн Юно ах хоёр яагаад хамт байгаа юм бэ?

Би: тэдэнд өөр сонголт байхгүй. Хэрэгцээ хязгаарлагдмал байдаг шиг амьдрал богинохон байдаг юм.

Хэён: битгий ингэж хэл!!! хайртай учирсан олон хүн байдаг.

Би: жишээ нь? Чиний мэдэх хэн хайраар амьдарч байна. Чиний эцэг эх эсвэл минийх. Бидний эргэн тойронд ямар ч хайр байхгүй байгааг харахгүй байна уу? Хорвоо дээр ганц л хайр байдаг. Тэр нь эхийн хайр. Харанхуйд чамайг хамгаалан асах ганц лаа бол тэр. Лаа унтархад чи харанхуйд өөр гэрлийг хайдаг. Хичнээн хайсан ч тэр гэрлийг хэн ч орлохгүй. Хоромхон зүйлийн төлөө би өөрийгөө ч харанхуйг ч хуурмааргүй байна.

Хэён: тиймээ энэ бүхэн хүртэл худал шүүдээ

Хэён өөр юу ч дугарсангүй. Намайг тэврэх гар нь суларч эргэн харан хэвтлээ. Одоо тэрнээс хүйтэн сийгэж байна. Энэ бүхнээс илүү тэрнийг хуурмааргүй байна. Худлаа жүжиглэж, сайн хүн мэт дүр эсгэмээргүй байна. Тэртээ тэргүй би тэрэнд хангалттай тохирохгүй хүн. Ямар ч худал зүйлгүүгээр, жинхэнэ өөрөө тэрний хажууд байвал ядаж л сэтгэл амар байх биз. Ингээд л болоо. Дотроо ингэж бодож байгаа ч гаднаа би түүнд хэтэрхий хатуу ханджээ. Би өөрийгөө хэзээ ч ийм хүйтэн хөндийгөөр төсөөлж байсангүй. Хэзээ би ийм болчихвоо, сэтгэл хөдлөлгүй бүх зүйлийг үгүйсгэж, түүнээс илүү бүхнээс айх энэ айдас хэзээ намайг уусгачихваа.

Өглөө сэрээд нүдээ нээхдээ л хажууд хэвтэх тэрнийг шинжин тэр одоо надад яаж хандах бол өчигдрийн гомдол нь арилсан болов уу гэж бодлоо. Гэтэл тэр над руу ядаж харсангүй. Угаалгын өрөө рүү орон өнөөхөөрөө л удаж байх хооронд өглөөний цай бэлтгээд, яаж аргадахаа бодож амжаагүй байтал тэр үсээ арчсаар ширээнд суулаа.

Би: Хэён…

Хэён: зүгээр дээ. Надад тайлбар тавих гэсний хэрэггүй. Хайр гэж байхгүй би ойлгосон. Бороо солонго үүл нар ч гэж байхгүй. Би хангалттай ойлгосон болохоор зүгээр.

Би: би ингэж хэлэх гээгүй.

Хэён: анхнаасаа энэ бүхэн тохиролцоогоор эхлэсэн. Тиймээс илүү дутуу юм бодохоо больцгооё.

Би: би зүгээр л чамд өглөөний мэнд гэж хэлэх гэсэн юм

Хэён: чамд ч бас өглөөний мэнд.

Эхний өдөр гэхэд хүсч байснаар минь болсонгүй. Тэр өдөржингөө зурагт үзэж хэвтсэний эцэст цагаа харан хоол хийх болсоноо мэдээд гал тогоо руу орохдоо намайг гэрийн тавилга мэт л үзэж байлаа. Хачин юм би өмнө хүмүүсийг ингэж үл тоож байснаас өөрөө ийм байдалд байж үзээгүй. Гэтэл одоо л ямар хэцүү байдгыг нь мэдэрч байна. Тэр ногоо арилган, махаа хэрчиж байхад нь яриа өдөх гэж хэд ч хоолойгоо засав. Хажуугаар нь орж туслах гэж үзсэн ч тэр надтай ярихгүй шинжтэй байлаа. Тэсэхгүйн эрхэнд тэрнийг шөлөө буцалгаж байх хооронд араас нь зөөлөн тэвэрээд мөрөн дээр нь үнслээ.

Би: Хэён

Хэён: оройн мэнд гэж үү?

Би: намайг уучлаарай.

Хэён: юунд тэр вэ?

Би: чи мэдэж байгаа

Хэён: чи л бүгдийг мэддэг шүү дээ.

Би: тэгвэл чи намайг хэр тэнэг болохыг мэдэхгүй гэсэн үг үү?

Тэр над руу эргэж харан хүзүүгээр минь тэврээд

Хэён: надад хамаагүй гэдгийг л мэдэх юм байна гэж хэлээд эрүүн дээр минь үнсээд дээшлэн доод уруулыг минь шүргээд сүүлд нь уруулыг минь бүхэлд нь үнслээ. Тэр надад дарснаас эсвэл хар тамхинаас хурдан үйлчилдэг нь гайхалтай. Би одоо хаана байгаагаа ч мэдэхгүй байна. Тэрний уруул, хэл, торгомсог арьс, хорвоогийн хаанаас ч олохгүй анхилам үнэр бүгдийг би мэдэрч байлаа. Тэгээд би манангаас зугатаж тэрэнтэй хамт үүлэнд хөвөхөөр нүдээ анин, сар гэрэлтэх ертөнц рүү алхлаа. Гэхдээ бодлын нөгөө хязгаарт өнөөх үгүйсгэдэг би уурлан САР ХЭЗЭЭ Ч ГЭРЭЛТДЭГГҮЙ гэж хашхичиж байв. Одоо би тэрнээс ч бас зугатах хэрэгтэй бололтой. Хэён надаас салахгүй гэсэн мэт хоёр хөлөөрөө орон тэврэхэд би тэрнийг үнсэнгээ унтлагын өрөө лүүгээ алхаж байв. Тэрний толгойг хана, хаалгад цохин, гараараа жаазтай зураг, савтай цэцэг замд тааралдсан бүхнийг унагаж явсаар орон дээрээ ирлээ. Тэрнийг хэвтүүлэхэд тэр хөлөө нугалан дэлгээд над руу тийм гэхийн аргагүй инээмсэглэлээр инээв. Энэ үед би өөрийнхөө дотор бас гадна байсан юм. Дотрох би уур хилэнгээр дүүрч манан руу тэмүүлж байхад гаднах би өөрийнхөө өрөвдөлтэй тээнэглзсэн төрхийг удаан харж зогссоны эцэст чимээгүйхэн тэр солонгод дуртай хэмээн шивнэлээ. Тэрний хэлсэн солонгыг би мэдэхгүй ч дотрохоо сонсохыг хүссэнгүй өөрөөсөө зугатаж Хэён бас өөрийгөө гаднаас нь харан зогссон юм. Тэр эрэгтэйг би өмнө нь харж байгаагүй. Өмнө тэр зөвхөн манад ганцаардаж бүхнээс нуугдаж хэн нэгэн өөрийг нь буруутгахвий гэж айж суусан гэтэл миний өмнө байгаа би огт өөр хүн болчихож. Эцэст нь дуугүй л тэр эрэгтэй хийх үйлдэл бүрийг ажиглалаа. Тэр эмэгтэйн биеийг зөөлөн илэн, даашинзных нь мөрийг аяар шувтлахдаа яг л цэцгэн дээрх эрвээхийг үргээхвий хэмээн болгоомжилж байгаа мэт байлаа. Үнсэж байгаа уруул нь холдож ядахдаа дутуу амталсан байхвий хэмээн айсан ч байж мэднэ. Гэхдээ тэр дахин уруулыг үнссэн. Бүх хувцасыг нь аяар тайлсан ч хүрч зүрхэлээгүй зүйл нь ганцхан түүний дотоож байлаа. Тэр дахиад л над руу юу хийхвээ хэмээн харахад би ч юу хийхээ мэдсэнгүй. Зүгээр л итгэлтэйхэн түүн рүү толгой дохилоо. Тэр дотоожийг бүр ч болгоомжлон тайлаад эмзэг тэр арьсанд гараараа хүрч үзлээ. Би ч бас тэрний өмнөөс сандарч байна. Гэтэл эмэгтэй зөөлөн дуу алдан байж ядахдаа өөрөө ч бас гараараа хүрлээ. Тэр эмэгтэйн гарыг холдуулан бүр илүү мэдрэх гэсэн шиг ойртон эхлээд үнсэж үзсэнээ сүүлд нь хэлээрээ бага зэрэг хүрч үзлээ. Эмэгтэй ч тэр энэ бүхнийг мэдээгүй. Одоо гарын алга хөлөрч, бүх биеийн булчин чангарч байна. Тэрнийх ч бас тэгж байгаа нь гарцаагүй. Эмэгтэй бидний нэрийг зөөлөн шивнэхэд тэр ухаан орон өмдөө тайлаад эцсийн удаа над руу хараад саяхан амталсан эмзэгхэн зүйл рүүгээ итгэлгүйхэн эрхтнээ хийлээ. Тэр аажим хөдлөн хийх бүрт эмэгтэй орноосоо зуурч урлагын бүтээл мэт биед нь сувдан хэлхээ шиг дуслууд үүсч байв. Миний биений нөгөө тал эмэгтэйн хүзүүн дээр зөөлөн зөөлөн үнссээр, чинэрч чангарсан хөхийг нь илэхдээ хайрлаж байгаа мэт л байлаа. Дотроо би зөвхөн чи энэ бүхнийг хүртдэг хэтэрхий азтай юм хэмээн шивнэж байв. Эмэгтэй гэнэт босч ирэн тэрнийг түлхээд, нэг юм болохоо больсон мэт над руу харлаа. Би одоо биедээ орох цаг нь болсон юм шиг байна. Харин дотрох би намайг ямар их үзэн ядалтаар угтах бол гэхээс үүрд энд тэднийг харж зогсмоор байна. Ухаан минь сэргэхэд би бодит байдалд биетэйгээ хамт байлаа.

Хэён: хоолоо мартчихаж.

Би: ингээд л болоо юу? Хэён гуйж байна дахиад

Хэён: чи үнэртэхгүй байна уу?

Би: надад чамаас өөр юу ч үнэртэхгүй байна.

Хэён: тэгвэл надаас хиншүү үнэртэж байгаа байх нь.

Тэр дахиад л миний цамцыг өмсөөд өрөөнөөс гүйхээрээ гарч явлаа. Хогын хоол чи өөрөө болчихож болоогүй юм уу? Өмдөө буцан өмсөөд цээж нүцгэн чигээр доошоо буухад тэр хоол руугаа яг л ялгадас руу харж байгаа мэт харлаа.

Хэён: Юно ах энэ савандаа хайртай байсан уу?

Би: тэдэнд бүх сав адилхан

Хэён: тэгвэл шууд хаялаа. Тэр хогын саванд хоолоо хийчихээд над руу алхахдаа инээхгүйг хичээж байв. Тэрнийг ойртуулан тэврээд цамц нь доогуураа гараа хийн биеийг нь иллээ.

Хэён: хоол захиалах уу?

Би: надад чи байхад болно

Хэён: надад харин чамаас гадна мах бас будаа хэрэгтэй юм шиг байна *эрмэх*

Би: тэгвэл эхлээд би дараа нь мах будаа болж байна уу?

Хэён: үгүй шүү. Чамд сайхан ааштай Хэён харин надад хүчтэй Лэе хэрэгтэй тиймээс эхлээд хоол

Би: -.- заза.

Тэр утасаар залгахдаа хөлөөрөө нөгөө хөлийнхөө шилбийг илбэж, гараараа уруулаа оролдохын харан суухад тэвчээр гэдэг үнэхээр чадлаас минь хэтэрсэн зүйл байлаа. Тэр ярьж дууссан бололтой, буйдан дээр ирэн хажууд минь өвдөгөө эрүүгээрээ тулан суулаа. Тэрний юу нь ингэтлээ намайг татаад байгааг ойлгохгүй юм. Тэрнийг эрүүнээс нь эхлээд гүйлгэн харсаар эцэст нь гэрэл ойх, гүн бор нүдтэйн тулгарлаа. Эцэст нь би тэрний юунд татагдаад байгааг олох шиг тэрний харцнаас салж чадсангүй. Тэр энэ бүхний хариуд зүгээр л намайг тэврээд зүрхэн дээр минь чихээ наав. Тэр одоо миний зүрхний цохилтноос өөрийгөө оллоо.

Хонх дугаран хоол ирэхэд би дээгүүрээ нэг юм олж нөмрөөд хаалга тайлахад тэр биднийг гайхаж харсангүй хурдан хоолоо өгөөд явав. Хэён хоол идэхдээ дахиад л чимээгүй байлаа. Савхаа амандаа хүргэхдээ л нэг юм амаа нээж ямар нэг хэлэх болов уу гэж хүлээхэд тоомжиргүй гэгчин хоолоо үргэлжлүүлэн иднэ.

Би: яагаад ийм чимээгүй байгаа юм?

Хэён: би хэдэн хил турсан бол?

Би: ингээд л болоо юу?

Хэён: тиймээ. Хүмүүс турдаг гэсэн шт

Би: тэгээд ингэж их идэж байгаа юм чинь дүндээ дүн болно биз дээ.

Хэён: ханннн тэнэг.

Би: миний бүдүүн мэлхий

Хэён: -.- боль

Би: ямар махлаг мэлхий вэ?

Хэён: Лэе амаа тат

Би: тэгвэл турцгаая.

Тэрнийг бүр дээшээ өргөн мөрөн дээрээ давуулаад шатаар өгсөхөд тэр буулга гэж тонгочин үснээс минь зулгааж байлаа. Тэрнийг орон дээрээ хэвтүүлээд дээрээс нь тонгойн хэн ч бидэнд саад болохгүй гээд духан дээр нь үнслээ.

✡✡✡

Би тэрнийг нуруунаас нь тэвэрэн үд хүртэл унтсаар байв. Эцэст нь нойр ханаж, нүдээ нээхэд тэр нойрмоглон хэвтээд байхаар нь үнсэх гэтэл тэр хөнжилөө толгой дээрээ давууллаа.

Хэён: чамаас болоод би өчигдөр орой шүдээ угаагаагүй одоо аймшигтай үнэртэж байгаа гэхэд би тэрний хөнжил рүү шургаад тэрэн рүү харан

Би: үгүйэ чи яг л сарнай шиг үнэртэж байна гэж хэлээд тэрнийгээ үнслээ.

Тэр угаалгын өрөө рүү ороход нь бушуухан даган гар гэхээс нь өмнө хаалгаа түгжлээ. Тэгэхгүй бол дахиад л бүтэн цаг хүлээж зогсоно. Тэрэнтэй хамт шүршүүрт орон, нүүр гараа хамт угаан шүдээ угаан зогсохдоо байн байн толинд тусах тэрний дүр лүү ширтэж байв.

Хэён: заваан юм чинь юугаа хараад байгаа юм?

Би: -.- заваан?

Хэён: тийн заваан!!!!

Би: тэгээд байвал үнсчихнэ шүү.

Хэён: аххххх

Тэр над руу яг л ална шүү гэсэн харцаар ширтэж байхад би тоолгүй оотой чигээрээ тэрнийг үнслээ. Тэр ихэндээ сэжиглэж байсан ч сүүлдээ эргүүлэн үнсэж байв.

Би: гаа бас сарнай гайхалтай

Хэён: боль Лэе бөөлжлөө!!!

Би: аххххх би бөөлжис хүсэхгүй бна. Чамайг үнсэхгүй болохоор цаашаа бай заваан юм

Хэён: хэн эхэллээ

Би: -.- чи!!!

✡✡✡

Угаалгын өрөө бүхэлдээ усны хэмээр уураар дүүрч, хөөстэй усанд өөд өөдөөсөө харан суух шиг сайхан зүйл байсангүй. Тэр хөөсөөр тоглон гаран дээрээ тосон авч сахал хэмээн миний нүүрэнд нааж, харин өөрийнхөө үсийг хөөсөөр чимэж байлаа. Энэ эмэгтэйн хийх үйлдэл бүр гайхалтай юм. Тэр бодлыг минь батлах мэт дахин хөөснөөс атгаад над руу ойртуулан

Хэён: хөөс амталж үзмээр байна уу заваан минь

Би: үгүй

Хэён: яагаад?

Би: хэрвээ хүсвэл амталж болох л юм

Хэён: тэгвэл би хүсч байна.

Гаран дээрээ жаахан хөөс аван тэрний уруулыг тойруулан бүрхэхэд тэр намайг гайхан харж байв. Тэр ойлгосон бололтой нүдээ анихад хөөснөөс сэжиглэлгүй зөвхөн тэрний уруулыг үнслээ. Тэрний уруул ч бас гайхалтай юм.

✡✡✡

Тэр дуу аялангаа цонх руу ус шүршиж харин би араас нь арчсаар байшингийн нэг талыг бүрхсэн том цонхны талыг нь угаагаал бид залхацгаав. Тэр өөрийгөө зугаацуулах аргаа олон аймшигтай инээж над руу ус шүршихэд би зүгээр зогссонгүй. Хажуугийн гуурсыг аван тэрэн рүү бас цацлаа. Эцэст нь бид хоёул бүхэлдээ усанд уначихсан мэт шалба норж тэрний хувцас нэвт гэрэлтэж байв. Тэр ингэж харагдаж байгаа юм чинь би ч ялгаагүй биз.

Би: Хэён орох хэрэгтэй юм шиг байна

Хэён: тиймээ даарч байна.

Би:зун биш хавар шүүдээ.

Тэрнийг тэврэн гэрлүү ороход шалан дээр хөлийн минь хээгээр мөр үлдэж байв. Өрөөрүүгээ оролгүй буйдан дээр суулган норж түүний биетэй нь наалдсан хувцасыг нь тайлахыг оролдлоо. Тэр ч бас зөрүүлэн нойтон хүнд жинстэй минь ноцолдсоор арай хийн тайллаа. Тэрний бие хүйтэн байна. Даарч жиндсэн мэт барзайсан бие нь намайг хүрэхэд бага зэрэг чичирч байв. Би мөрнөөс нь эхлээд тэрнийг үнссээр доошлон бүсэлхий хүрээд эргээд л дээшлэхэд уруулын минь эцсийн зогсоол тэрний хүзүү байлаа. Хүзүүг нь аяар шимэн үнсэж, хоолойг нь дагуулан илсээр хөхөнд нь хүрээд, тойруулан шүргэн аажим аажимаар дасгасаар аяар базалж эхлэлээ. Бүх зүйл бэлэн болсон мэт би тэрний хөлийг дэлгэн хийх гэтэл буйдан дээр бид багтаж өгсөнгүй. Хүчтэй хөдлөх бүрт тэрний толгой түшлэгт нь тулж тэр аажуухан ёолж байв. Одоо тэрний ээлж бололтой тэр цээжийг минь түлхэн намайг холдуулаад урд минь өвдөглөн сууснаа дээшээ над руу нэг харсанаа нүдээ анин эрхтэнийг минь үмхэлээ. Тэр хэлээрээ зөөлөн шүргэн амталж хөхөж эхлэхэд хамаг бие минь тавирч би ч бас нүдээ аньлаа.

✡✡✡

Тэрний үсийг хойшлуулан хүзүүн дээр нь үнсэхэд тэр хуанли руугаа хачин харсаар л байв. Тэрнийг эргэж харуулан уруул дээр нь үнсэх гэхэд тэр надаас холдоод

Хэён: болохгүйэ

Би: яагаад?

Хэён: Сарын тэмдэг ирэх болчихсон. Жирэмсэн болчвол яах юм?

Би: тэгээд бид яах ёстой вэ?

Хэён: үнэхээр хүсч байвал эмийн сан руу явах болждээ.

Би: -.- надад өөр арга байхгүй гэж үү?

Хэён: эсвэл зүгээр л хөхүүл

Би: -.- үгүйэ гялс явчихаад ирье. Тэгээд би юу авах ёстой юм?

Хэён: эхний ээлжинд бэлгэвч. -.-

Би: за

Би гэрээс гарахдаа хар хурдаараа гүйж байсан ч эмийн сан ойртох тусам хурд минь саарч байсан юм. Би юу гэж хэлэх ёстой юм бол? Эмийн сангийн шилэн цонхоор харагдах настай эрэгтэй над руу уриалгахан инээхэд бүр ч сандарч эхлэлээ. Удаан тэндээ холхисны эцэст хөлсөө арчин хаалгын онгойлгон орлоо.

Эмийн санч: за залуу хөвгүүн танд юу хэрэгтэй вэ?

Би: би …нөгөө

Эмийн санч: ямар нэгэн юм чинь өвдөө юү?

Би: надад юу хэрэгтэй байна…

Эмийн санч: хоолой чинь өвдөөд байгаа юм уу?

Би: үгүйэ

Эмийн санч: халуураа юу?

Би: надад бэл… тэр хэрэгтэй байна.

Эмийн санч: аан ойлголоо хэдийг авах юм?

Би: хэд хэрэг болдог юм бол?

Эмийн санч: чамаас л шалтгаална даа.

Би: нэг

Эмийн санч: нэг аан за.

Тэр шилэн лангуугаа уудласаар жижиг хайрцагтай юм өгөхөд би өөдөөс нь ичингүйрэн намуухан өнгөөр бишээ нэг хайрцаг гэж хэллээ. Тэр над руу нэг бүсэлхий рүү минь нэг харсанаа инээд алдан.

Эмийн санч: тэгэлгүй яахав залуу хөвгүүн ийм л байх ёстой. За хүү минь амжилт

Би: *улайх* ойлголоо!

Би нөгөө хайрцагтай зүйлээ нуусаар гэртээ ирэхэд тэр аль хэдийн орондоо ороод унтчихсан байлаа. Өнөөхөө шүүгээндээ хийгээд санаа алдан тэрнийхээ хажуугаар орон хэвтэхэд тэр намайг ирснийг мэдэн эргүүлэн тэврээд унтлаа. Одоо зүүдэндээ л уулзацгаая даа.

✡✡✡

Хэён: ашшшш хурдлаачээ!!!

Би: задрахгүй байна штээ!!!

Хэён: -.- задлах хэсэг байгаа биздээ!!!

Би: тэгсэн ч гэсэн онгойхгүй байна!!!

Хэён: боль боль. Яв өөрийгөө өөрөө ханга!!! Наадахаа задлаж чаддаг болчихоод ирээрэй

Тэр унтлагныхаа хувцасыг өмсөөд хөнжилдөө орон хэвтэхэд хэзээ ч гомдож байгаагүйгээрээ тэрэнд гомдлоо. Нөгөө олон бэлгэвчээ аван угаалгын өрөө ороод задлаж үзэхэд дахиад л онгойсонгүй. Онгойсон ч бөөн юм болж байж нэг юм боллоо. Бараг гуравны нэгийг нь онгойлгож сурахдаа ашигласаар дуусав. Арай хийж чаддаг болоод тэрэн дээр очиход тэр байдгаараа цонхийчихсон амьтан надтай зөрөөд угаалгын өрөө оров. Би хаалга тогшин тэрнийг дуудахад тэр маш сул дуугаар миний нэрийг дуудлаа.

Хэён: надад ариун цэврийн хэрэглэл хэрэгтэй байна

Би: -.- тэгээд би яах ёстой юм?

Хэён: дэлгүүр ороод аваад ир!!!

Би: -.- ахххх өчигдөр бэлгэвч өнөөдөр ариун цэврийн хэрэглэл!!!

Хэён: хурдлаач бас өвчин намдаах эм!!!

Дэлгүүрт орон лангуунуудаар баахан явж үзлээ. Эмэгтэйчүүд ёстой хачин юм. Нүүрний будаг, ариун цэврийн хэрэглэл шилэн оймс хэрэглэхгүй юм байхгүй. Яаж эрэгтэй болж төрсөн юм. Яг тэр хэсэгт очиход энэ тэндээс хүн хараад байх шиг эвгүй байлаа. Гараа сунгаад авахаар л хажуунаас хэн нэгэн тэрэг түрээд ороод ирэх юм. Ашгүй нэг бүгд явсаных нь дараа авах гэтэл үй түмэн юм байлаа. Би алийг нь авах ёстой юм бол? Хүн хараагүй дээр бүгдээс нь нэгийг аваад худалдагч дээр очиход тэр намайг шоолон инээх гэж байсанаа инээдээ барин жуумалзангаа бүгдийг нь эхнээс нь бичлээ. Ёстой бурханааас гуйя дахиж надаар битгий ийм юм хийлгээрээ. Гурван уут дүүрэн ариун цэврийн хэрэглэл барьсаар гэрлүү алхахад хажуугаар зөрсөн хүмүүс над руу яг л гаж донтон харж байгаа мэт харцгааж байв. Тэгээд эцэст нь эмийн санд ороход өнөөх эрэгтэй над руу бүр алмайрсан нүдээр харлаа.

Эмийн санч: өнөөдөр юу хэрэгтэй вэ?

Би: өвчин намдаах эм

Эмийн санч: чи ч сайн ажилласан бололтой.

Би: -.- тиймээ

Эмийн санч: эднийг бүгдийг нь тэр хэрэглэх үү?

Би: ахаа надад хурдан өвчин намдаах эмээ өгчихөж болохгүй юм уу? Би яг үхлээ

Эмийн санч: ойлголоо ойлголоо *жуумалзах*

Угаалгын өрөөрүү гурван уут дүүрэн ариун цэврийн хэрэглэлээ оруулахад тэр хэзээ ч инээж байгаагүйгээрээ чанга инээлээ. Тэр арай хийн гарч ирээд бүгдийг нь орон дээрээ асгаад над руу өрөвдсөн нүдээр харангаа эхнээс нь ялгалаа. Хүн яаж авч ирсэн билээдээ тэгхэд тэр ядаж шоолохгүй байх хэрэгтэй шт.

Хэён: энэ өдөр тутам, харин энэ зөв байна гэхдээ далавчгүй юм байна, харин энэ -.- халуун жин шээс алдахаар хэрэглэдийн ойлгосон уу?. Энэ шөнийх, энэ надад харшил өгдөг…

Миний авсан юмны ихэнх лав ямар ч байсан зөв байлаа. Гэхдээ хамгийн буланд байгаа нэг ууттайг тэр тоож ч харахгүй болохоор нь би аван тэрэн рүү харуулаад

Би: энэ юу юм?

Хэён: наадах чинь хүүхдийн живх -.-

Би: хүүхдэд бас ирдэг юм уу?

Хэён: -.- хуцдаг. Аливээ өвчин намдаах эмээ өг!!!!

Би:хэн мэддийн хэн мэддийн тэгээд сайн зааж өгөөд явуулах чинь яасан юм!!!

Тэр шөнөжингөө ёолж, өвчин намдаах эм уусанч гэдсээ барин хэвтсээр байв. Би тэрнийг аргадах гэсэн ч яг юу нь өвдөөд байгааг ойлгохгүй болохоор юу хэлж яахаа мэдсэнгүй. Тэрний араас нь тэврэн гэдсийг нь зөөлөн илэхэд тэр над руу баярлан инээмсэглэв.

Би: зүгээр үү?

Хэён: чи байхад зүгээр ээ. Угаасаа эхний хоног л ингэдэг юм. Маргааш гэхэд зүгээр болчихно.

Би: өөр юу хэрэгтэй вэ?

Хэён: халуун цай.

Би: ойлголоо

Ногоон цай найруулан тэрэн дээр очиход тэр хөнжилөө тэврээд сууж байлаа. Би жийрэглэх юм өгөөд цайг нь бариулахад тэр над руу гунигтай нүдээр ширтэв.

Би: яасан ямар нэгэн юм болоо юу?

Хэён: үнэхээр хайр байхгүй гэж үү?

Би: би мэдэхгүйэ

Хэён: би жаахан ч гэсэн найдаж болохгүй гэж үү?

Би: найдах хэрэггүй юм шиг байна…

Тэрнийг харцаа буруулан доошоо ширтэхэд би эрүүг нь өргөн өөр лүүгээ харууллаа.

Би: одоо найдах биш итгэх хэрэгтэй юм шиг байна.

Хэён: би чамд хайртай.

Би хайртай гэдэг үгнээс айдагаа сая л мэдлээ. Ээжийн хамгийн сүүлийн хэлсэн үг энэ л байсан эцэст нь тэр намайг орхисон. Одоо би хайрыг мэдэрч байгаа ч айдасыг бүр ч илүү мэдэрч байна. Шарх үлдээх гунигийг зүрх минь зөнгөөрөө мэдрэх мэт намуухан цохилоход би тэрний гарыг чангаар атгалаа. Одоо нэгэнт оройтсон бололтой

/Мэхлэгч мэдээж + өгүүллэг. Харин + иймэрхүү л байдаг байх. Илүү дутуу юм бодох хэрэггүй.  Өөрөө дараа нь уншаад хачин байвал засчихна. Одоохондоо миний чадах зүйл ердөө л энэ./